Pennad II (darn)
[…] « Mari-Anna », emezañ, ha kavoud a ree dezañ e oa ar wech kenta dezañ da gaozeal.
« Aze emaout », a respontas mouez klouar e vaouez.
Gweled a ree e oa-hi war he gwele, o hortoz, he broz hir troñset, eun dorn war he moudenn hag egile war he hov. Gweled a reas e oa ar bugel o vounta ha kov Mari-Anna o tigori. Lakaad a reas eur holhed pell-kerh dindan he hroazell hag alia a reas anezi da denna heh alan goustadig.
Daouarn Yann a zifree, c’hweza an tan dindan ar chaodouron, lakaad dour e-barz, distoka diouharr Mari-Anna an eil diouz eben. Ne baoueze ket da zelled ha da adselled ouz an takad-ze e korv e wreg a deufe ar vuhez dioutañ. Sorhennet ennañ e-unan, e-unan en e zigenvez hag en e follentez, Yann a oa taget an nozvez-mañ ha n’en em zivenne ket. A hrad vad e tigore an nor d’an dianao, d’ar bugel.
Neuze, evel e-noa gwelet ar rohell e douar ar prad, a welas penn ar bugel o tond war-wel hag ar hig o tigori.
A-zao eo chomet an amzer. En oaled, an tan o rohal, o taol sklêrijenn er gegin, ha war dremm Mari-Anna perlezennet gand ar c’hwezenn, war he hov ma tever eur bannah gwad bennag dioutañ.
Stanket eo diouskoaz ar mabig-den, dall eo ha kamma a ra e henou. Yann a lak e zaouarn ledan ha meudeg warnañ, sacha a ra goustadig evid sikour Mari-Anna, a vousc’hoarze, liou an treh warni.
Setu ma troh funig ar begel, ha ma lak ar bugel war e skoaz. N’e-neus ket ar bugel riou war skoaz e dad ; ne ouel ket ; krena a ra hag a-daol-trumm, reudi e gorv ; maro eo.
O tehed ema an amzer dizeblant. Tik-tak an orolaj, evel greun o koueza heb gwrahellad. Ouz c’hwezenn Mari-Anna, ouz boemerez Yann, hag ouz o zistridigez bremañ, an orolaj ne ra van. Ne wel ket ar banne rom a laka Yann war genou ar babig, med dihuni ne ra ket. En e hourvez en e gavell, e seblant beza manet kousket...
Bremañ eo eet pell-mat an amzer euz Rozaluz. Sioul, torfedour, leskel ra Yann ha Mari-Anna o-unan adarre.
Diflach eo chomet Yann. Selaou a ra, tro-dro an ti, spered ar bugel o roda, o tastornad, o vuzulia e rouantelez. Mud e chome Mari-Anna med goud a ouie Yann nag a boan a houzañve, a houzañve abalamour d’he Doue nemetañ ha pell, hag a laoske digarantezuz ar vugale hag eneou an tadou hag ar mammou da vervel.
Kuit dezi da baka riou, e tennas Yann an dillad-gwele warni, hag e stagas da vale a-hed hag a-dreuz er gegin.
D’ar mare-ze ne ouie ket hag-eñ o-devoa an doueed karantez pe dismegañs outañ, doueti a ree, ha krog e oa eur c’hoant kreñv ennañ, eur c’hoant da youhal se en noz tro-dro, evel eur haro o vlejal dindan al loar. Adarre e chome e-unan, gand e nerz, e labour hag e zorhennou. Ar bugel n’e-noa ket direnket anezañ.
Hogen, kresket a oa ar follentez ennañ eun tamm pelloh adarre. Ken e lavaras da Vari-Anna :
« Ez an da gerhad Penn Ru », hag ez eas er-mêz da vale en noz.
Kerzed a reas, hag en e spered e rene an noz ivez. Yenion ha sioulder, netra o fiñval. Yann a oa eun tammig den bihan, eur Herne, gloazet e galon evel e vro. E vro a oa eun tamm douar diêz da struja, gleb aliez, ma plege an den dindan ar behiou hag ar houmoul. Eun tamm douar gand kalz a dud da vaga, hag an tiegezou bihan tro-dro da Rozaluz a oa enno e-leiz a vugale ha tud-koz, evel ma oa e-leiz a anevaled e krevier Yann.
Yann a oa pinvidig er vro-ze, med e-unan e oa ivez. Hag abalamour ma oa pinvidig, e oa deuet e zigenvez da veza, war ar memez tro, e boan hag e ourgouill.
Bremañ e oa marvet an deiz, ha da netra oa eet dremmwel al lennvor. Med e-leiz a stered hag a spi a oa en noz. Heñvel ouz morgaouled teñval e rede ar houmoul war fas al loar, kaset gand aveliou-red diweluz.
Eun tenn a glevas Yann, unan all eur pennad goude hag eur strakadenn gand biñs-taol ar sioulder. Bezʼ e oa sur a-walh bigrierien, peotramant laeron-gezeg, o rei da gleved piou e oant ; dizale e strakas eun tenn all, hag unan all c’hoaz.
Neuze e voe, eun eilenn bennag, eur fuzuilladeg ken stank ken e oa heñvel stered bolz an neñv ouz plom alaouret.
Ne oa na bigrierien na laeron-gezeg.
Eun dra bennag all e oa, eur galv diouz an egor, eur strakadenn steredegou ; dond a ree euz ar vengleuz, nepell euz torgenn Trorki.
Evel eur hi o c'hwesa, Yann a stagas da glask tro-dro d'ar vengleuz.
D’ar poent-se dres e welas ; milliget e oa al leh, er vro e veze lavaret e oa aze toull an ivern, eur vengleuz dilezet e oa. Med eñ n’e-noa ket aon.
Gweled a reas eur vaouez astennet war eul leur vein gouez, hag en em zila a reas en he hichenn, e-touez an drez, ar mein hag ar gwez. En eur dostaad deuz outi e welas e oa maro. War he hov, gwarezet gand he dillad, eur bugel nevez-deuet war an douar o tifronka […].
